Bybit saldırısı 1,4 milyar dolarlık rekor kırdı: Kripto dünyasında güvenlik alarmı

Şubat ayında gerçekleşen Bybit saldırısı, kripto para tarihindeki *en büyük hack olayı* olarak kaydedildi. Kuzey Koreli hacker gruplarıyla ilişkilendirilen failler, tek hamlede 1,4 milyar doları (yaklaşık 1 trilyon 946 milyar won) çalarak dünya çapında manşetlere çıktı. Ancak bu olay sadece başlangıçtı. Blokzincir güvenlik şirketi TRM Labs'ın verilerine göre, yalnızca 2025'in ilk yarısında kripto para sektöründe yaşanan saldırılarla toplam 2,1 milyar dolar (yaklaşık 2 trilyon 919 milyar won) zarar oluştu.

Hackerların bu denli büyük tutarları nasıl çaldığına dair analizler sıkça gündeme gelse de, *çalınan fonların nasıl aklandığı* konusu yeterince incelenmedi. Yaşanan olaylar, hem merkezi borsalar (CEX) hem de merkeziyetsiz finans (DeFi) protokolleri için ciddi dersler içeriyor. Her iki yapı da kendi nedenlerinden dolayı sistemsel zayıflıklarını sorgulamalı ve *güvenliklerini güçlendirmeli*.

Merkezi borsalar açısından, işlem onayı süreçlerinin temelden yeniden tasarlanması gerekiyor. Kullanıcı arayüzlerine dayalı onay mekanizmaları artık yeterli güvenliği sağlamıyor. Çağrı verilerini (call data) manuel olarak çözümleyerek, soğuk cüzdanlardan çıkan fonların nihai varış noktaları daha net saptanabilir. Bu noktada ‘akıllı ortak imzacı’ teknolojisi giderek daha fazla öne çıkıyor. Bu sistem, şartlar sağlansa bile şüpheli işlemleri otomatik olarak reddedebiliyor ve iç denetim kabiliyetini ciddi ölçüde artırıyor.

Ayrıca işlemler, imzalanmadan önce simüle edilebilmeli. *Gerçek zamanlı tehdit algılama* araçlarıyla entegre edilen sistemler, yüksek riskli işlem verilerini önceden yakalayabiliyor. Çok taraflı hesaplama (MPC) yaklaşımı ise işlemin imzasını birden fazla imzacının paylaşmasını sağlayarak, akıllı sözleşmelerden bile daha güvenli alternatif sunabiliyor. Son vakalarda ise hackerlar kullanıcı arayüzlerini manipüle ederek, üst düzey yöneticilerin kötü niyetli işlemleri kazayla onaylamasına neden oldu. Bugüne kadar yaşanan 75 siber saldırının %80’den fazlası *altyapı açıklarını* hedef aldı ve bu tür saldırılar ortalama olarak diğer yöntemlerden 10 kat daha fazla zarara yol açtı.

Bu durum, merkezi borsaların artık savunmada kalmayı bırakıp, daha agresif savunma stratejileri geliştirmesi gerektiğini gösteriyor. Özellikle saldırı türleri giderek benzerlik gösterirken, mücadelede kayıtsız kalmak sektör itibarı açısından kabul edilemez bir risk anlamına geliyor.

DeFi tarafında ise artık *seyirci konumunda kalmak mümkün değil*. Hackerların bu sistemleri kullanarak çaldıkları parayı aklaması, güvenlik açısından acil önlem alınması gerektiğini ortaya koyuyor. Bybit CEO’su Ben Zhou, Şubat saldırısı sırasında Ethereum(ETH) üzerinden yüzlerce işlemle birçok cüzdana dağıtılan fonlara ulaşmak isteyince, çoktan yeni adreslere aktarım yapıldığını ifade etti.

DeFi sistemleri, doğaları gereği merkeziyetsiz olduklarından kullanıcı varlıklarına doğrudan müdahale edemiyor ya da dondurma işlemi uygulayamıyor. Bu nedenle kötüye kullanımları azaltmak için *risk istihbaratı, işlem izleme* ve *cüzdan analiz araçlarına* yatırım yapılması şart. Bazı gelişmiş güvenlik çözümleri, 24 saat süresince canlı veri toplayarak yapay zekâ ve insan analizini birleştiriyor, böylece tehdit algılama hız ve hassasiyeti artıyor.

Yüksek seviye risk yönetim sistemleri; kara liste adresleriyle etkileşimin engellenmesi, riskli cüzdanlar için anlık uyarılar ve IP log analizleri gibi yöntemlerle olası tehditleri saniyeler içinde tespit edebiliyor. Ortaya çıkan anormallikler, kurum içi güvenlik ekiplerinin yanı sıra harici istihbarat kurumlarıyla iş birliği içinde engellenebiliyor.

Burada kritik olan nokta şu: *Bir platforma yapılan saldırı, tüm sektöre yönelmiş bir tehdit* anlamına gelir. CEX ve DeFi arasında rekabet sağlıklı olabilir, ancak hackerlara karşı *ortak bir cephe* oluşturulması gerekiyor.

Bu iş birliği sadece göstermelik bir ilişki değil, sektörün geleceğini ve güvenliğini korumak için hayati önem taşıyor. Eğer bu çapta saldırılar devam ederse, düzenleyici kurumlar daha sert müdahaleleri gündeme alacaktır. Bu durum da en çok dürüst kullanıcılar ile geliştiricileri mağdur edecektir.

Sonuç olarak, DeFi kendi iç denetimini kuramazsa bu durum, özgür piyasalar fikrine karşı en güçlü karşı argüman olabilir. Geleneksel finans (TradFi), sıkı regülasyonlarla sistematik riskleri kontrol altında tutarken, DeFi *komisyonsuz, aracıdan arınmış bir yapı* üzerine inşa edildi. Ancak son olaylar, kontrolsüz özgürlüğün *sistemi ne kadar kırılgan hale getirdiğini* gözler önüne serdi.

Bu nedenle artık ihtiyaç duyulan şey, %100 serbest piyasa değil; *güvenlik ve güven kazandıracak orantılı bir regülasyon katmanı*. Bu da bir bürokrasi değil, kod tabanlı, otomatik ve şeffaf kurallar bütünü olmalı. Örneğin, akıllı protokollere entegre *kara para aklama karşıtı (AML)* sistemler, dolandırıcılık tespiti ve risk izleme özellikleri bu yapının temelini oluşturabilir.

Bu standartlar bireysel geliştiriciler yerine, *topluluk merkezli açık kaynak modeller* aracılığıyla DeFi protokollerine entegre edilebilir. Böylece merkeziyetsizlik ilkesi korunurken, sektör güvenli ve sürdürülebilir şekilde büyüyebilir.

DeFi’nin olgunlaşması için TradFi’nin kopyası olması gerekmez. Ancak kural ve çerçeveden yoksun bir özgürlük, sadece kaos yaratır. Bu yüzden kısıtlama değil, gelişimi güvence altına alacak bir güvenlik planı oluşturulmalı.

Bu süreç kolay olmayacak, hem kaynak hem zaman gerektirecek. Ama gelecek için güvenli yapılar kurmak üzere çıkılan bu yolculuk, uzun vadede fazlasıyla değerli olacaktır.