Web3 oyunlar için alarm çanları: Eğlence yerine token odaklı yapı eleştiriliyor

Web3 oyun sektörü, bir dönem milyarlarca dolarlık yatırımlar alarak oyun dünyasının geleceği olarak öne çıkmasına rağmen, oyunculara ve geliştiricilere *gerçek değer* sunmakta zorlanıyor. Oyun endüstrisinin genel durgunluğu, toplu işten çıkarmalar ve stüdyo kapanmaları gibi krizlerle sarsıldığı günümüzde, blokzincir teknolojisi bağımsız geliştiriciler için yeni bir finansman ve yayın kontrolü çözümü olarak umut vaat etmişti. Ancak yaşananlar, geleneksel oyun endüstrisindeki sorunların tekrarlandığını hatta bazı alanlarda derinleştiğini gösteriyor.

İlk Web3 oyun projeleri, çoğunlukla finansal amaçlarla tasarlanmış blokzincir altyapıları üzerinde inşa edildi. Bu durum, kullanıcı deneyiminde düşüşe ve yoğun şekilde ‘token ekonomisi’ bağımlılığına yol açtı. Birçok geliştirici ise mevcut Layer-1 ağlara bağlı kalmak yerine kendi zincirlerini geliştirmeye yöneldi ve bu, ekosistemin giderek birbirinden kopuk ‘kapalı platformlara’ dönüşmesini beraberinde getirdi. Böylece geleneksel sektörün kendi içine kapanarak çöküşe sürüklendiği yapı, Web3 alanında da tekrarlandı.

The New York Times’ın 26 Aralık’ta (yerel saatle) yayımladığı haberde, büyük oyun firmalarının yıllardır yaratıcılık yerine yüksek grafik kalitesine odaklandığı belirtiliyor. Bu tercihler, tek bir oyunun geliştirme maliyetinin ortalama 100 milyar won’u (yaklaşık 75 milyon dolar) aşmasına neden oldu. Bu rekabet ortamında ayakta kalmakta zorlanan indie geliştiriciler için blokzincir bir çıkış yolu gibi görünse de, Web3 platformları da merkeziyetçiliğe odaklanan yapılar ile aynı döngüyü yeniden oluşturdu. Yeni kullanıcı kazanma maliyetlerinin giderek artması, şirketleri ‘oyun keyfi’ yerine karmaşık ödül sistemleri tasarlamaya yöneltti.

Bu tabloya dair veriler, kullanıcı istatistikleriyle de destekleniyor. DappRadar’ın ocak ayında yayınladığı rapora göre, Web3 oyunlarıyla bağlantılı aylık aktif cüzdan sayısı 7,3 milyona ulaştı. Ancak bu rakamın içinde oyun oynama amaçlı kullanılan cüzdan sayısı yalnızca 10 bin civarındaydı. En iyimser tahminle dahi gerçek kullanıcı sayısı 100 bin seviyesini geçmiyor. Bu da pazarda görünürdeki rakamların, gerçekte oldukça sınırlı bir kullanıcı tabanına işaret ettiğini ortaya koyuyor.

Klasik oyunseverler için asıl cazibe, NFT veya token gelirlerinden çok, ‘oynanabilirlik’ ve kolay anlaşılır *sahiplik yapısı* oluyor. Ancak birçok Web3 oyun projesi, teknik altyapı ve ekonomi sistemlerine aşırı odaklanarak ‘kolay erişim’ ve ‘eğlence’ arayan oyuncuların beklentilerini göz ardı ediyor. Sonuç olarak, bu projelerin çoğu zaten kripto dünyasında olan kullanıcılar arasında sınırlı bir rekabet ortamına hapsoluyor; dışarıdan yeni katılım ise neredeyse hiç sağlanmıyor.

Geliştiriciler de Web3’ün potansiyeline ilgi duysalar da, karmaşık kripto altyapısı, yüksek teknik zorluklar ve likidite yönetimi gibi nedenlerle sektöre giriş yapmakta çekingen davranıyor. Keyifli oyun oluşturmaya odaklanmak yerine, enerjilerini altyapı kurmak için harcamak zorunda kalıyorlar.

İşte tam da bu yüzden, Web3 oyunların artık başlangıçta verdikleri sözlere geri dönme zamanı geldi. Geliştiricilere özgürlük tanıyan ve platformlar arası iş birliğini kolaylaştıran açık yapılar oluşturulmalı. *Kapanma* yerine *paylaşmayı* teşvik eden gelir modelleri benimsenmeli. Ve en önemlisi, oyunların özü olan ‘eğlence’ tekrar merkezine alınmalı.

Geleceğin oyun endüstrisi, daha gelişmiş grafiklerle ya da yeni token modelleriyle değil; *yaratıcılığın ve iş birliğinin* buluştuğu ortamların kurulmasıyla şekillenecek. Geliştiricilerin *tamamen* oyuncu deneyimine odaklanabildiği bir ekosistem, gerçek dönüşümün anahtarı olabilir. Web3 gerçekten oyun dünyasının geleceği olmak istiyorsa, şimdi *yeniden eğlenceye odaklanma* zamanı.