Tokenlaştırılmış hisselerde yasal belirsizlik: Yatırımcılar oy hakkı ve temettüden mahrum kalabilir

Tokenlaştırılmış hisseler ve özel şirket paylarıyla ilgili yasal hakların yorumlanmasında gri alan oluştuğu, bu nedenle mevcut varlık sahipleriyle aynı hakları elde edememe riskinin bulunduğu belirtiliyor. Özellikle gerçek varlıklara(RWA) dayalı varlıkların blokzincir üzerinde *tokenlaştırılması* hızla yaygınlaşırken, bu süreci çevreleyen *hukuki belirsizlikler* hâlâ büyük ölçüde devam ediyor. Sektör temsilcileri ve hukuk uzmanları da bu konuda ortak görüş bildiriyor.

Fintek şirketi B2Broker’ın(B2BROKER) iş geliştirmeden sorumlu yöneticisi John Murillo, Cointelegraph ile yaptığı e-posta röportajında, “Yatırımcıların *tokenlaştırılmış hakların* yapısını doğru anlaması çok önemli. Token sadece sermaye kazancı beklentisine mi dayanıyor, yoksa *temettü ve kâr paylaşımı* gibi unsurları da kapsıyor mu, bu net şekilde açıklığa kavuşmalı” ifadelerini kullandı.

Murillo ayrıca, “Burada asla göz ardı edilmemesi gereken gerçek şu ki; yatırımcılar doğrudan hisseye sahip olmuyor. Aslında bir *aracı kurum* tarafından çıkarılan tokene sahipler,” diyerek bu yapının, örneğin hisse değeri artışı ya da satışı gibi senaryolarda *dolaylı gelir paylaşımı* sağlayabileceğini, ancak bunun sınırlı haklar sunduğuna dikkat çekti.

Yatırımcıların şirketin varlıkları üzerinde doğrudan bir *hak iddia edemeyeceğini*, ayrıca *oy hakkı* veya *finansal bilgilere erişim hakkı* da elde etmediğini vurgulayan Murillo, bu koşullar altındaki *şeffaflık eksikliği* ve hak belirsizliklerinin, tokenlaştırılmış gerçek varlıkların *geleneksel finans yapılarıyla* sorunsuz şekilde entegre edilmesini zorlaştırdığını ifade etti.

Her ne kadar *tokenlaştırma teknolojisi* sermaye verimliliğini artırma ve yatırım erişimini kolaylaştırma potansiyeli taşısa da, buna karşılık gelen yeterli *yatırımcı koruma mekanizmaları* oluşturulmadığı takdirde, bu durum yeni *risk unsurlarına* yol açabilir. Mevcut durumda *düzenleyici kurumlar*, bu RWA tabanlı token mimarisiyle ilgili net standartların belirlenmesini değerlendiriyor. Ancak bu yapıların etkin biçimde yasal zemine oturtulması için daha fazla zamana ihtiyaç olduğu öngörülüyor.